تنهایی ارث حضرت ادم

 به یکی از روز های آینده ... نگاه میکنم ... اونجا هستم ... خودم رو کنار خود شاید 40 سال آینده میبنم

روزی است که من خیلی از عزیزان زندگی ام شاید کنارم نیستند .... آه ای زندان

روزی است که تنهایی تمام قد جلوی من قد علم کرده ... 

چقدر زندگی کوتاه بود ... چقدر زندگی کوتاه هست ... 

زمان برای من بسیار کوتاه هست ... و این حقیقت زیست ماست ...

بسان  پلک زدن تمام عمر خودمون رو بیاد می اوریم و مشاهده میکنیم که به چه اندک زمانی گذشت...

دلم برای عزیزانم در اون روز نه خیلی دیر خییییلی تنگ میشه ...

 به شدت خود رو همچون پدر جدم حضرت آدم میبینم ... تنها در کویر 

تنهایی ارث ادم